ඔබට මා පෙම් කළ තරම් ඔබ නොදනිතත් ඇය එය දනී
ඔබ නිසා විඳි වේදනා ඔබ නොදනිතත් ඇය එය දනී
සඳ තරු වලට දුක කියා වැලපුණු මගේ හඬ ඈ හට ඇසී
මා වෙතට ඈ පැමිණි'යුරු ඔබ මෙන්ම හෙට මුළු ලොව දකී
මගේ හදවත ගැහෙන රිද්මය ඇගේ හද වෙණ පිරිමදී
එයින් නැගෙනා මිහිරි ස්වරයෙන් වසන්තය එයි නොමරැඳී
මගේ දෑසින් ලොව දකී ඈ- සැනසුමට එය වුව ඇතී
දැන් ඉතින් ඔබ පමා වැඩි යැයි පලක් නෑ ඔබ පසුතැවී
ඔබේ ලොව මෙන් ඇගේ ලොව එලි කරන්නේ රන් මසු නොවේ
සැමට පොදු හිරු සඳු නැගී ඇගෙ දිරිය ලෝකය ඔප වැටේ
සැනසුමයි සහනයයි අතරේ ගොඩනැගෙන හද මන්දිරේ
රැජිණියයි ඈ හෙට දිනේ සිට මතු මතුත් මගෙ ජීවිතේ.
No comments:
Post a Comment