Saturday, May 28, 2011

යුද්දෙට ගිය අරිසෙන් අහුබුදු?



"පැතුම්, අරිසෙන් අහුබුදු මහත්තයා කියන්නේ කවුද?"
"ම්..ම්ම්..."
හද හදා හිටපු ගාණෙන් පෑන ඉවතට ගත්ත පැතුම් මා දිහා බැලුවෙ "මේ මොකක්ද මේ ඇහුවේ?" කියලා හිතන ගමන් බව මම දන්නවා. හැබැයි එයාගේ මූණේ තිබ්බ ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණ තත්පරෙන් දශම ගාණකදි අයින් කරගන්න පැතුම්ට පුළුවන් වුණා. ඊ ළඟට කට කොනකට පොඩි හිනාවක් ආවා.
මේ ළඟදි ඉඳලා කවුරුහරි ලොකු අයියා කෙනෙක්ව අනුකරණය කරන මේ අටේ පන්තියෙ කොලු ගැටයා එයාගේ "අයියෝ අපි නොදන්න දෙයක් තියෙනවද?" බැල්මට මූණ හදාගෙන මං දිහා බැලුවා.
"හරි මං දන්නවා"
"කවුද එහෙනම්?"
"එයා ජාතික වීරයෙක් නෙ?"
කණා පාර හරියයිද කියන සැකේ සේයාව ඇස්වල තියෙනවා.
"ම්..ම්ම් විස්තර කරමු බලන්න?"
ලැජ්ජාව... සැකය.... ආයිමත් අර "ලොකු අයියා " බැල්ම...
මම එයාගේ උත්තරේ වැරදියි නොකිව්ව නිසා කොල්ලා පරණ උත්තරේ වෙනස් නොකරන බව මම දන්නවා.
"එයා අර ඉංග්‍රීසින්ට විරුද්දව සටන් කලානේ?"
මගේ මූණේ සිදුවෙන වෙනස්වීම් සියුම්ව අධ්‍යයනය කරමින් පැතුම් කියනවා.මගේ මූණේ එක ස්නායුවක්වත් එයාට උදව් කළේ නම් නෑ.
"පින්තූර නම් දැකල තියෙනවා. වැඩිය විස්තර මතක නෑ"......
චේතිය රජ්ජුරුවෝ පරාදයි.
"කොහොමද පෙනුම?"
"ඒ කිව්වේ?"
"හැඩහුරුකම්?"
දැන්නම් කොල්ල හොඳටම හිරවෙලා. අඬනවද හිනාවෙනවද හිතාගන්න බැරුව හිටපු මගේ කට කොනකට පොඩි හිනාවක් ගියා.
"ඇයි?"
"නෑ කමක් නෑ. කුමාරතුංග මුණිදාස මහත්මයා කියන්නේ කවුද ? "
ළමයගේ මූණ එළිය වැටුණා.
"මම දන්නවා.අර කවි ලියන කෙනෙක් නේ... තව ළමා පොතුත් ලියනවා.."
"අර මම කියපු නම ලියාගන්නකෝ. ගෙදර ගිහින් හොයලා බලල මට විස්තර ටිකක් හොයාගෙන එන්න"
"ලියාගන්න ඕනෙ නෑ. මට මතකයි නම"
"කමක් නෑ ලියාගන්න. ඔය ගණන් පොතේ උඩම ලියාගන්න. පොත ගෙදර ගිහින් පෙරළනකොට එක දකිනවනේ."
"නෑ පැතුම් වු යන්න නෙවේ "හු" යන්න."
"ඉතින් මම කොහොමද මෙයා ගැන විස්තර හොයාගන්නේ? එයා ගැන ලියල තියෙන පොතක් අපේ ගෙදර නෑ නේ."
"මේ ටිකේ සති අන්ත පුවත්පත් සහ දිනපතා පුවත්පත් කියවන්නකෝ. විස්තර හම්බුවෙයි"

මේ සංවාදය සිද්ධවුණේ දැනට පැය දෙකකට විතර ඉස්සර. මේක කියවන අයට නම් රස කතාවක් වුණත්, එකපාරටම මේක අහද්දි දකිද්දි හිනා ගියත් මේක මට නම් පේන්නේ මහා අසුභ පෙර නිමිත්තක් විදිහටයි.ඔයාලට මේ ගැන හිතෙන්නේ මොනවද? මේ තත්වයට ඔයාලා දකින විසඳුම මොකක්ද? එක් එක් පුද්ගලයා විදිහට අපි මේකට කළයුතු පිළියම මොකක්ද?