Monday, October 17, 2011

පොඩ්ඩන් ගැන ලොකුවට හිතූ අපේ ටයි මාමා


ටයි මහත්තයාගේ නික්ම යාම ගැන ගොඩක් සටහන් මම දැක්කා. ඇත්තටම එතුමාගේ නික්මීම අහලා දුකෙන් ඇඬුවේ අපේ ඇතුලේ ඉන්න පුංචි ළමයාමයි. අපි හැමෝගෙම ළමා කාලය ටයි මහත්තයගෙන් තොරව මතක් කරන්න බෑ.
ටයි මහත්තයාගේ කාටූන් සහ හඬ කැවීම් ගැන ආදරයෙන් මතක් කරපු හැම කෙනෙක්ම වර්තමාන කාටූන් සහ හඬ දෙකැවි වැඩසටහන්වල ගුණාත්මක බව ගැනත් කතා කරල තිබුණ. ඒ ගැන මට හිතෙන දේ ලියන්න ඕනෙ කියල මම හිතුවා. මොකද ඇත්තටම මේ අදහස මගේ හිතේ ඇතිවී තිබුණේ ටයි මහත්තයාගේ නික්මීමටත් කලින්.මොකද මම තාමත් කාටූන් රසිකයෙක්. දැන්නම් බොහෝ දුරට කාල වේලාවව නැති නිසා බලන්න වුනේ නැති වුණත් ඉඩ ලැබුණොත් බලනවා.
ඉස්සර අපි රූපවාහිණියෙන් නරඹපු, පිස්සු පූසා, සෝරෝ,වලස් මාමා ඇතුළු කාටූන්, යවෙස් ලූ මිනිසා, නෝත්‍රදාමයේ කුදා, නාසරතයේ ජේසුස්,සුරඟන කතා කරලිය වගේ හඬ දෙකැවි වැඩසටහන් වගේම සිංහල උපසිරැසි යෙදූ වැනි වැඩසටහන් වලට සමාන කරන්න අද තියෙන කිසිම වැඩ සටහනකට බැරි බව කවුරුත් පිළිගන්නවනේ.
මම නම් දකින ප්‍රධානම කාරණය තමයි ටයි මහත්තයා ළමයෙක් කියන්නේ කවුදැයි හඳුනාගෙන සිටීම. ඒ වගේම ඔහු ළමයින් අවතක්සේරු කළේ නෑ. ළමයාගේ තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව අවතක්සේරු කළේ නෑ.අනෙක් පසින් රට දැය සමය වගේම හෙළ බස අවතක්සේරු කළේ නෑ.


අද තියෙන වැඩසටහන් අපි ප්‍රධාන වශයෙන් කොටස් දෙකකට බෙදමුකෝ.එකක් තමයි අතුල රන්සිරිලාල් මහතා හෙවත් ටයි මහත්තයාගේ අග්‍ර ගෝලයාගේ කණ්ඩායම. අනෙක් කොටස බොහෝවිට සුනෙත් හා ගාමින්ද ප්‍රමුඛත්වය ගන්නා සිරස හඬ කැවීමේ කණ්ඩායම.(මෙතනදි මම විශේෂයෙන් ස්වර්ණවාහිණිය හා ස්වාධීන රූපවාහිණිය නොසලකා හරිනවා.ඒ ගැන කතා කිරීමත් ඵලක් නැති දෙයක් නිසා).


රන්සිරිලාල් මහත්තයාගේ කණ්ඩායම ටයි මහත්තයාගේ සම්ප්‍රදාය ඉහළින්ම රකින්න උත්සාහ කරනවා. නමුත් මම දකින ලොකුම අඩුපාඩුව තමයි උවමනාවට වඩා සදාචාරාත්මක වීම.මෙහෙම කිව්වට කලබල වෙන්න එපා. ඒකෙන් මම අදහස් කළේ මේකයි. උදාහරණයක් විදිහට රොබින් හුඩ් හි සිප ගැනීම් දර්ශණ තිබුණා මතකද? ටයි මහත්තයා කවදාවත් ඒවා කැපුවේ නෑ. ඒ වගේම පිස්සු පූසා ඇතුළු බොහෝ කාටූන් වල ප්‍රේමය, ආදරය ගැන අපූරු කතා කියනවා. සුරඟන කතා කරලිය ගැන හිතන්න.ටයි මහත්තයා නැතිව රන්සිරිලාල් මහත්තයා විතරක් සුරඟන කතා කරළිය හැදුවා නම් කොහොම වෙන්න තිබුණද කියලා අපි නිතර කතා වෙනවා. මේක ටයි මහත්තයාගේ මඟ යන්න හදන රන්සිරිලාල් මහත්තයට කරන දෝෂාරෝපණයක් නෙවේ.නමුත් පොඩි ළමයෙක් කියන්නෙ වැඩිහිටි සමාජයේ වෙන දේවල් ගැන ඇස් ඇරගෙන ඉන්න කෙනෙක්. ඒ වගේම පොඩි ළමයින්ට තමන්ගේම දෘශ්ටි කෝණයක් තියෙනවා.කොහොම නමුත් ටයි මහත්තයා හැම දේකම සීමාවක් දැනගෙන හිටියා වගේම බාල ප්‍රසිද්ධියට වඩා ගුණාත්මක භාවය ගැන හිතුවා.
රසාර වැඩසටහනයි දැන් අර විකාශය වන ටිකිරි පැය වගේ වැඩසටහනුයි ගැන හිතන්න.රසාරෙ හිටිය රූකඩ වැඩිහිටි චරිත. කතා කළේ වැඩිහිටිකමට ගැලපෙන විදියට.ළමයා කියන්නෙ අර වැඩිහිටි ලෝකෙට ඇතුල් වෙන්න ආසාවෙන් සිටින කෙනෙක්.ටයි මහත්තයා ඒ සැබෑ ළමයව තේරුම් ගත්තා. ඒ වගේම ළමයින් තුළ තිබෙන හාස්‍ය හඳුනාගැනීමේ රසය හඳුනාගත්තා.හරියටම අර "හරිම පුදුම ඉස්කෝලෙ" විදුහල්පති සොසාකු කොබයාෂි ගුරුතුමා වගේ.නමුත් දැන් පොඩි ළමයින්ට කරන වැඩසටහන් වල ඉන්නෙ කවුද? අලි වගේ වැඩුණු පිරිමි බහුරූ කෝලම් ඇඳුම් ඇඳගෙන හරියට මන්දබුද්ධික වෙලා වගේ තොල් පෙරල පෙරල බබාලා වගේ කතා කරනවා.ඒකෙ තියෙන ජුගුප්සා රසය අපිට වඩා පොඩි උන්ට දැනෙනවා.


සුනෙත් ගාමින්ද දෙන්නා මේ ළමයා තුළ ඉන්න වැඩිහිටියා හොඳට හඳුනාගෙන තියෙනවා.ඒ වගේම ඔවුන් තුළ තියෙන සියුම් ප්‍රහසන හැකියාව "අපි නොදන්න ලයිව්" තුළින් පෙන්නුවා වගේම මේ රටේ ඉන්න මෝඩ ප්‍රේක්ෂකයන්ට තමන්ටම හිනාවෙන්න හොඳ අවස්ථාවක් දුන්නා. ඒ වගේම ඔවුන්ගේ "සූර පප්පා" වැනි කාටූන් වලින් ඔවුන්ගේ නිර්මාණාත්මක බවත් පෙන්නලා දුන්නා.ඒත් ඒ නිර්මාණාත්මක සුන්දරත්වය සරල සුගම බස් වහරකට ගලපන්න තරම් දැනුමක් ඔවුන්ට නැති බවයි මට හිතෙන්නේ. ටයි මහත්තයාත් ජනප්‍රිය බස් වහර, ඉංග්‍රීසි වචන ආදිය නියම තැනදී යොදාගත්තා. නමුත් "ස්කූබි ඩූ" වගේ නිර්මාණවල භාෂා භාවිතය අන්තිමයි. නිසි හෙළ වදනක් නොමැති විටෙක ඒ සඳහා වදනක් නිමවන්නට තරම් භාෂා දැනීමක් ටයි මහත්තයට තිබුණා. නමුත් මේ අය අළුතින් ශබ්දකෝෂයට එකතු කරන්න හදන්නේ සක්ක පද.අනිත් කාරණේ සිරස ජනප්‍රියත්වය මිස ගුණාත්මක බව ගැන හැඟීමක් ඇති නාලිකාවක් නෙවෙයිනේ
මම අහල තියෙනවා එක අවස්ථාවක පිටපතේ තිබුණළු "නාසරතයේ ජේසුස් මම වෙමි" කියලා කියන්න. නමුත් මේක රූප රාමුවේ තොල් සෙලවීමට අනුරූප වුණේ නැතිලු.ටයි මහත්තයා එක්වරම "නාසරතයේ ජේසුස් මමයි" කියල රූපරාමුවටවත් ව්‍යාකරණයටවත් අනතුරක් නොකර එක වරම නිවැරදි කළාලු.
ඉතින් මගේ අදහස මේ දෙපැත්තම සමබර වුනොත් විතරයි නැවතත් ටයි මාමා කරපු තරම්ම ඉහළ නිර්මාණ බිහිවෙන්නේ.




ප.ලි : ටයි මාමා ගැන මතක් කරන වෙලාවේ ටයි මාමාට ඒ නිර්මාණ ඒතරම් ඉහළින් ඉටු කරන්න අතහිත දුන් හෙන්රි ජයසේන මහත්මයා වැනි ඒ කාලෙ රූපවාහිණියේ ඉහළම පුටු හෙබවූ අය වගේම,ගීත බොහොමයක් රචනා කළ ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් මහතා, හඬ දෙකැවි ශිල්පීන් වූ ගැමුණු විජේසූරිය, ලෙස්ලි රාමනායක, ධර්ම ශ්‍රී මුණසිංහ වැනි අද අපි අතර නැති සියළු දෙනාවත් මතක් කරලා පින් දෙන එක අපේ යුතුකමක් කියලයි මම හිතන්නේ

හීනයක් නිසා යාළුවෙක් මියයාම (මරා ගැනීම )

මේ කතාවත් හීන හා හීන ඵලාපල වලට සම්බන්ධයි. මම කිව්වනේ මම එච්චර හීන ඵලාපල ගැන දන්නෙ නෑ කියලා.ඒත් මම ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන් විශ්වාස කරන හීන ඵලාපල දෙකක් තියෙනවා.මම හිතන්නේ හීන ඵලාපල එක එක්කෙනාට වෙනස් වෙනවත් ඇති.(මොකද මම ඕනෙ තරම් හීනෙන් මගේ දත් විතරක් නෙවෙයි ඇසුත් ගලෝගෙන තියෙනවා.)
ඒත් හීනෙන් වතුර දැක්කොත් අනිවාර්යෙන් හෙම්බිරිස්සාවක තරම වත් සෙම් කලබලයක් වෙනවාමයි. ඒ වගේම තමයි, කවුරුහරි කෙනෙක් විශේෂිතව හිනාවෙවී හොඳ සනීපෙන් හිටියොත් (විශේෂිත කිව්වෙ එ හීනෙට අදාලත්වයක් නැති විදිහට.ඒක තේරෙන්නෙත් හීනෙන්ම තමයි ) ඒක ඒ පුද්ගලයාට හොඳ නෑ.(ඇත්තම කිව්වොත් මෙච්චර කාලෙකට ඒ විදිහට දැකපු අය මැරුණා)
ඉතින් මම ළඟදි දැක්කා මං අඳුරන කෙනෙක් ඒ විදිහට හිනා වෙවී ඉන්නවා. දැන් මගේ හිතට මාර විදියට අවුල්.එදා දවසෙම මගේ ඔළුවෙ වැඩ කරන්නෙම ඕක විතරයි.මේක කිව්වොත් ඉතින් අහපු මනුස්සය හිනා වෙනවා මිසක් වෙන මොකක්ද? ඒත් ඉතින් නොකියත් බෑ.ඇරත් දැකපු කෙනාගෙ හැටියට නිකම් යාලුවෙක්ට වගෙ"මම අද ඔයාව හීනෙන් දැක්කා " කියන්නත් බෑ.(කිව්වොත් මගේ මොලේ කචල් කියලා හිතයි )අන්තිමට වටෙන් ගොඩෙන් පරිස්සම් වෙන්න කියල කිව්වා.
එදාම මහ පුදුම විදිහට මගේ කකුල තුවාල වුණා. පුදුම විදිහට කියලා කිව්වේ ඇයි දන්නවද? මම ගමන් කළේ ඉතාම හිමින් ඒ වගේම සාමාන්‍ය විදිහට කකුල වැදුණනම් වැදෙන්න ඕනෙ සෙරෙප්පුව නැත්තම් මහපට ඇඟිල්ලේ නියපොත්ත.මේ ඔක්කොම බේරලා කකුලේ මහපට ඇඟිල්ල පොලොවෙන් අඟලක් වත් උඩට නො ආපු යකඩයක වැදිලා සෙන්ටිමීටරයක විතර පැල්මක් ඇතිවුණා.
මගේ මොළේ මොනතරම් අර හීනෙ සීරියස් අරගෙන තිබුණද කිව්වොත් දැන් මං වටේ ඉන්න අනිත් ඔක්කොම බයවෙලා ඉඳිද්දී මං විතරක් සතුටෙන් ඉන්නවා.මොකද මට හිතෙන්නෙම දැන් මේ සිද්ධවෙච්ච අරුම පුදුම දේ නිසා අර හීනෙ ප්‍රතිඵලය වෙනස් වෙන්න ඇති කියලා (හරි හරි මනෝ විද්‍යාඥයෙක් නම් කියයි ඉතින් ඒ අපි අපේ මනසට බියක් ඇති වුණාම මඟහරවා ගැනීම සඳහා ගන්න උපක්‍රම කියලා). ඉතින් ලේ ගලන කකුල හෝදන්නෙවත් නැතුව ලේ ගලද්දිම මම පාරෙ යනවා.
මෙහෙම යනකොට මගේ යාලුවෙක් මට කතාවක් කියනවා. කා ගැනද? මම අර හීනෙන් දැකපු පුද්ගලයා ගැන.මේ කතාව මීට කලින් මම අහල තිබ්බා වගේ මතකයක් මට තිබුණා. ඒකෙ ඒතරම් විශේෂයක් තිබුණෙ නෑ. ඒත් මේ යාළුවා මේක කියපු විදිහට මට බොහොම තදින් දැනුණා.මොකද ඔහු මගේ ලෝකෙ වීරයෙක් වගේ කෙනෙක්.කතා කළත් හරවත් යමක් ගැන කතා කරපු කෙනෙක්.කාලෙකින් මම දැකපු හොඳ හරවත් මනුෂ්‍යයෙක්.
ඒ අදහස් වල තියෙන රසවත් කම නිසාම මම ඔහුට චැට් කරලා වද දෙන සිරිතක් තිබුණා.මොකද මොකක් හරි මාතෘකාවක් ගැන කතා කරන්න පටන්ගත්තොත් ඒ මාතෘකාව ඉවරවෙද්දි හිතන්න දෙයක් ඉතුරුවෙනවා.අනිත් එක ඔහු මට වඩා හුඟක් වයසින් වගේම දැනුමෙනුත්, බුද්ධියෙනුත් ප්‍රඥාවෙනුත් උසස් කෙනෙක්.මාත් එක්ක කතාකිරීම ඔහුට කිසිම ඵලක් නැති දෙයක් වුනත් ඔහු කතාකළා.
අන්තිමට එදා මම මෝඩයෙක් වගේ කතා කරන අතරතුර අර යාළුවා කිව්ව කතාව ඔහුට කියන්න ගියා.ඒ චැට් එක තනිකරම මහ බහුබූතයක් කියලා මට තේරුණේ පස්සේ වතාවක නැවත චැට් එක කියවලා බලද්දි.
ඒත් ඒ වෙනකොට මම මගේ යාළුවෙක් වෙමින් හිටපු කෙනෙක්ව නැතිකරගෙන ඉවරයි.ඔහුගේ වයසත් මට සාපේක්ෂව ඔහු ඉන්න තැනත් ,ආදී කරුණු බහුතරයක් නිසා ඒ සිද්ධවුණු මෝඩකම නැවත හදන්න බෑ. අනිත් එක ඒ කාරණයෙන් පස්සෙ මිසක් ඉස්සෙල්ලා මට හිතුණෙ නෑනෙ මිත්‍රත්වයක් නැත්තම් මම වගේ සාපේක්ෂව පොඩි ළමයෙක් එක්ක කතා කරලා කාලෙ නාස්ති කරගන්නවට වඩා ඔහුට හුඟක් වැඩ තියෙන්න ඇති කියලා.
අන්තිමට කොහොම හරි හීනෙ ඇත්ත වුනා. පුද්ගලයා නොමැරුණත් ඒ තුල හිටිය මගේ යාලුවා නැවත නො එන්නටම මියැදුණා කියලයි මම හිතන්නෙ.
යාළුවෙක් තරහ වීම දරන්න පුළුවන්. ඒත් තමන්ගෙම වැරැද්ද නිසා මේ විදිහට යාළුවෙක් නැතිවීම මොනතරම් සිත් වේදනාවක්ද කියලා මට දැනුණා
සතියක් විතර කාලයක් මම කිසිම දෙයක් කතා නොකර හිටියා.ඒ කාලය තුළ මම පුදුමාකාර විදිහට පසුතැවුණා.ඒත් අන්තිමේදි මම හිත හදාගත්තා.නැවත වතාවක් මම ඒ වරද කරන එකක් නෑ.දෙයක් කතාකරන්න කලින් මම සියවරක් හිතාවි.
ඒත් ඒ නැතිවුණු මිත්‍රත්වය නැවත ඇති නොවෙනවා වගේම,ඒක ඇති කරන්න ගන්න කිසිම පියවරක් නිසා එතුමා වගේ කෙනෙක් මගේ ජීවිතයෙන් සදහටම ඈත් කරගන්න මට වුවමනාවක් නෑ.මොනවා වුනත් යාලුවා මැරිලා හරි පුද්ගලයා ජීවත් වීම ගැන මම සතුටු වෙනවා.දැන් අධ්‍යාපනික කටයුත්තක් වගේ බොහොම නිල කාර්යයන් සඳහා පමණයි මම චැට් කරන්නෙ. ඒත් නොකරම බැරි වුණොත් විතරයි.නැත්නම් මම දුරකථනය පාවිච්චි කරනවා.
ඔන්න ඕක තමයි මම මෙතුවක් දැකපු නරකම ප්‍රතිඵලය උදා කරපු හීනය. ඒත් ඒක කරගත්තෙ මම ම තමයි.

සිහින රසිකයා

හීන ගැන කතා කරන්න හුඟක් දවසක ඉඳන් හිතා හිටියත් නොයෙක් හේතු නිසා ඒක මඟහැරුණා.ඇත්තටම මුලින්ම මේ හීන ගැන ලිපිය පළ කරන්න හිටියෙ ජනූ අක්කගේ මේ ලිපිය දැක්ක වෙලාවෙ. අද ලෙඩ ගානෙ ඉඳගෙන කරන්න වැඩක් නැති නිසා තැපැල් පෙට්ටිය අස්පස් කරනකොට තමයි ආයිම මතක් වුණේ.
හීන ගැන ඉතින් නොයෙක් අර්ථකථන තියෙනවනේ. මම නම් ඉතින් හීන ඵලාපල ගැන එච්චර තේරුමක් තියෙන කෙනෙක් නෙවෙයි.
මම හීන රසවිඳින්නේ මගේම ක්‍රමයකට(අනේ හැබෑට මම හිතාගෙන හිටියෙත් ඒක මටම ආවේණික විදිහක් කියලා ඒත් තව කට්ටිය ඉන්නවනේ.මෙන්න මේ ලිපියත් බලන්නකෝ.)
මම දකින හීන සම්පූර්ණයෙන්ම වර්ණ හීන.බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට් නම් දැකලම නෑ. ඒ වගේම තමයි මම දැන් හීන දැකල කම්මර වෙලා ඉන්නෙ.(හරි හරි තෙම්පරාදු වෙලා කියන්නෙත් ඕකටම තමයි ඉතින්. අපි ගමේ ගොඩේ මිනිස්සු නොවැ ආයිබොවන්ඩ!) ඉතින් ගොඩක් වෙලාවට හීනෙ හසුරුවාගන්න විදිහ මම දන්නවා. හීනයක් දකිනකොට ඒ හීනෙ මට හොඳට දැනෙනවා.හීනෙන් දුවනවා කියන්නෙ ඉතින් මටත් හති..තුවාල උනොත් රිදෙනවා. කොච්චර අපූරුද කිව්වොත් අර සමහර අය කියනවනේ ඇස් පොඩි කළාම, කෙනිත්තුවාම හීනයක් නම් ඇහැරෙනවා කියලා, ඒක මට නම් හරියන්නෙ නෑ. හීන ඇතුලෙම ඒවගේ දේවල් ගොඩක් කරල තියෙනව මම.
අනිත් එක තමයි සමහර වෙලාවට කොටස් වශයෙන් හීන පේනවා.අන්න ඒක නම් හරිම මරු වැඩේ. ටෙලි නාට්‍යක ඊළඟ කොටස විකාශය වෙනකම් ඉන්නවා වගේ.තව සමහර ඒවා මැද්දෙදි කවුරුහරි මාව ඇහැරෙව්වොත් මම ආයි නිදාගන්නවා.එතකොට නවත්තපු තැන ඉඳලා පේනවා.(සමහර විට මීඩියා ප්ලේයර් හොයාගන්න ඇත්තෙත් මේ මම වගේ හීන දැකපු කෙනෙක්ද දන්නෙ නෑ)
ඊයෙ මම හීනෙන් ජුමාන්ජි සෙල්ලම් කළා. අද දවල් පිස්සු විද්‍යාඥයෙකුගෙන් ලෝකය බේරගන්න මාර සටනක් දුන්නා.ඇයි ඉතින් එක දිගට චිත්‍රපටි තුනක් බැලුවනේ.ඒ වගේ ඉතින් සමහර හීනවල හේතුව හිතාගන්න පුළුවන්.සමහර ඒවා දකින්නේ ඇයි කියලා හිතාගන්න බෑ.
තවත් සමහර හීන තියෙනවා නිතර දකින, උදාහරණයක් විදිහට මම හැමතිස්සෙම දකිනවා සර්පයෝ ගොඩක් මාව පන්නගෙන එනවා.(තාත්තා කියන්නෙ දෙවි දෝසෙද මොකක්ද එකක් කියලා. තවත් සමහර වෙලාවක මම අහසේ පියාඹනවා. නැත්තම් ගොඩක් වෙලාවට දකින්නෙ රෑ අහසේ අලංකාර එළි විහිදෙනවා.
තවත් සමහර තැන් මට පේන්නේ මටම ආවේණික විදිහට.ඒ වගේ එක තැනක් තමයි අපේ වත්ත පහළ. ඒක මට පේන්නේ දියඇළි තියෙන අඳුරු මහ කැලෑවක් වගේ.ඉවර වෙන්නෙ ලස්සන පරණ මාලිගාවකින්.
මොනවගේ හීනයක් වුනත් මම ඒක රස විඳිනවා.(අනිත් කාරණේ තමයි හීනවල ඉන්නෙ ඇත්ත මම නෙවේ. පිරිමි ළමයෙක් නේ.එයා හුඟක් වෙලාවට බය නැතුව මහ කරුවලෙත් පාපැදියකින් යන්නේ ඒකයි )
ඉස්සර නම් මම හිතුවේ මේ වගේ හීන පේන්නෙ මට බාගෙට පිස්සුද දන්නෙ නෑ කියල. ඒත් අර ලිපි ටිකයි ඒවයේ කමෙන්ට් ටිකයි දැක්කම මට ආපු සතුට....
ඒ වගේම තමයි සමහර නරක හීනත් තියෙනවා.දෙතුන් පාරක් හීනෙන් බයවෙලත් තියෙනවා. එකම එක පාරක් විතරක් එහෙම බයවෙලා කෑ ගහල තියෙනවා. ඒ පඹයෙක් මං පාරෙ එලවගෙන එනවා දැකලා.ඒත් මෙච්චර කාලෙකට මම දැකපු සවුත්තුම අවැඩදායීම හීනෙ දැක්කෙ ගිය මාසෙ.

ඔයාලත් මං වගේම හීන රසිකයෝද?